You didn't know you had stolen it from me,
I'd urge myself to believe I consented you
To grab that away so I could always carry a bleeding scar.
I'm sorry if I had ever been a parasite,
Lately did I know it was never a symbiosis.
To be transparent and to see what was evident is my way,
But I do respect your liberty to cover my eyes with lovely veils.
I'm sorry but not sorry anymore!
This vulnerable little creature still roots for you,
If you had like to know, I wish.
I'll always be thankful for teaching me a new lesson,
On how to move on in two separate ways
After miles of walking with hands tangled.
.
But I'd let you know I still wipe the tears and blood
That oozes from the healed scar as I walk alone.
.
This isn't an art of melancholy.
But a sigh of letting it out.
Words do reduce unendurable burden.
Whether taken in or taken out.
Oree poli😻
ReplyDelete💖
Delete❤❤
ReplyDelete💖
DeleteI don't know if it's unfair to comment in malayalam for an English write up.
ReplyDeleteഞാനിവിടെ കാണുന്നത് കലാപങ്ങളാണ്. ഒരു തത്ത്വചിന്തകയുടെ internal conflicts ഇവിടെ കാണാം. Identity search, Quest ഒക്കെ evident aayi കാണുന്നുണ്ട്. പലപ്പോഴും എനിക്കും തോന്നിയിട്ടുണ്ട് കലാപങ്ങൾ എന്നത് സമൂഹത്തിലെ mediocore മനുഷ്യരോട് ഓടിപ്പിടിക്കാനാവാതെ വരുമ്പോൾ നമ്മൾ സ്വയം അന്വേഷിക്കുന്നതാണ്. നമ്മൾ എന്താണെന്ന്! ഉത്തരം കിട്ടാത്ത ചോദ്യങ്ങളാണ് കലാപങ്ങൾ. കലാപം അവസാനിക്കുമ്പോൾ we have ആണ് answer. I wonder what all things you have found. ഇവിടെ എഴുതിയിട്ടത് മറ്റു പലരുടെയും കലാപങ്ങളാകും. ഒരു പക്ഷേ ഞാൻ തേടുന്ന ഉത്തരങ്ങളാകും.
Like റൂമി said, പ്രണയ ഭാജനത്തെ തേടിയുള്ള യാത്രയിൽ there are a lot of puzzles to be solved.
വേഗത്തിൽ ചിലതൊക്കെ വായിച്ചു പോയതാണ്. Quite interesting! Let's see what all answers you have gotten! All the best for your discovery.
'I shall be telling this with a sigh Somewhere ages and ages hence: Two roads diverged in a wood, and I, I took the one less traveled by. And that has made all the difference.'
The road not taken
Carpe diem 💙💫
These sweet words mean a lot to me🤗 Thank you!💙
Delete